Een tuintje in je hart deze zomer

Zwaluwtjes buitelen om elkaar; hoog, laag. De zomer is gearriveerd.

Dampig, het vocht is blijven hangen van de vorige avond. De vergezichten even waanzinnig, maar dan wat vervaagd, alsof je kijkt door een ongepoetste bril met van die vettige glazen. Het doet niet af aan de schoonheid. Het geeft wat ruimte voor eigen invulling.

Zo'n zwoele zomerdag met onweer in de lucht. Nog even voor de bui losbarst. Een eerste windvlaag kondigt de verandering aan. Drukkende warmte verplaatst zich, stijgt op. Toch altijd onverwacht. De dieren geven signalen af, die rotvliegen steken weer. Wij geven geen gehoor, afgedwaald van ons natuurlijk kompas. De hersenwindingen staan aan het roer en bestuderen de weer app, die nog altijd op 0% neerslag staat. We zouden toch beter moeten weten? Felblauw verandert in dieppaars naar inktzwart. Wolken schuiven snel door de lucht, stapelen zich op en vermenigvuldigen zich.

De donder galmt na, expandeert in de bergpan, reflecteert in de Murgsee. De aarde vergaat op dit ogenblik. Nevel rolt zich verder uit. Verstop je onder een steen, nu het nog kan, en kruip er daarna weer onder vandaan. Allemaal alsof er niks gebeurd is. Vogels kwetteren weer uitbundig, de laatste regendruppels blijven hangen aan de topjes van de varens. Mosjes glinsteren op de steile rotswand. Het alpenroosje schittert roze tussen de stenen, daar waar niks anders groeit. Laatste slierten storm worden weggedrukt in de coulissen van de hemel.

De storm raast niet alleen buiten, binnenin raast het vaak nog harder. Iedereen lijkt op zoek naar de kern, op zoek naar zichzelf. Zo dichtbij en toch zo ver weg, nu lichaam en geest gescheiden worden grootgebracht. Als de diastase na de zwangerschap, die vergeten hoe het is, om bij elkaar te horen.

Worstelend met het bestaan van alledag. De sleur, de middelmatigheid, waarbij spontaniteit wordt opgeslokt door overvolle weekschema's, dromen die niet uitgekomen, onrust op het wereldtoneel, FOMO door overvloedig social media. Én we apen elkaar ook nog eens evolutionair na in deze moordende competitie. Hoe vinden we ons zelf weer terug?  

Misschien eens een innerlijke reis deze zomer? In onze verbeelding verschijnt een tropisch eiland met resort. Bungalows met op de veranda een hang- en yogamat, in de verte zweeft een mantra, dat het trommelvlies streelt. In de infinity pool mediteren, om daarna vegan wijn en snacks overmatig te consumeren. Geen onaangename gedachte; om de sores, allegaartjes en mekkerende partner lekker thuis te laten.

Óf denk het om. Laat de rest deze zomer maar vertrekken, met uitbundige inpakstress. Niet 3 uur zwetend in de rij op Schiphol voor de security. Kilometers file voor de Gotthardtunnel blijven je deze zomer zo ook bespaard. Voor deze mooiste innerlijke reis kun je gewoon lekker in je eigen aangelegde biotoop blijven. Neem plaats, oogjes toe. Kijk maar eens naar binnen, in je eigen tuintje van je hart en ervaar wat er daar allemaal nog leeft. Eens zien of er misschien nog een spannend avontuurtje te beleven valt. Misschien is er wel een jungle ontstaan, dat alles overwoekerd. Is jouw infinity  pool opgedroogd. Zwermt het er van ongedierte; dat moeilijk uit te roeien is, of telkens weer de kop opsteekt. Waardoor de verborgen knoppen en zeldzame exemplaren geen kans vinden om uit te groeien tot kleurrijke exoten.

Maak deze zomer van jouw verwaarloosde tuintje, weer een secret garden. Slinger de tuinslang in het rond, zing 'oei ik sproei' en dans erbij met liefdevolle aandacht. Een beetje ruimte creëren en vooral niet te hard oordelen. Je hoeft er ook niet op te broeden, je bent tenslotte geen kip. Wat er in zit komt er vanzelf wel een keertje uit, gewoon wat vertrouwen hebben in je eigen natuur.

Jouw tropische paradijs zal er altijd zijn, ook als de wereld vergaat. Én nog mooier, je kan er altijd zo naartoe. Hangen in de lianen, speurend naar wat wild leven in jouw eigen National park. Dwaal rond tussen tierige wilde bloemen omringd door vlinders, zenk neer in het lange gras en staar naar de wolken, duik in je eigen infinity pool, in de oneindigheid van je imagination. Als dat niet de zomer van je leven wordt...

Foto's Murgsee