Paardepraat

De ochtend verloopt vredig op San Jon. Wat wolken versieren de Piz Lischana, de zwartkopschapen ontbijten parmantig uit de bloembakken, tot iemand ze opmerkt en verjaagt. In het grasland onder de longeercirkel verstoppen zich een paar reeën.

De pensionado's grazen op hun dooie gemak in de ochtendzon, tot de hitte en de steekvliegen ze weer het bos in drijven.

Het gehinnik komt je van verre tegemoet. De klap van de zweep weergalmt in de lucht. Vanuit het bos komen ze aan gegaloppeerd. De kudde voskleurige Freybergers dendert terug de open paddock in, klaar voor het middagprogramma. Een laatste bokkesprong in vrijheid, voordat de inspanning, ze weer in het gareel dwingt; die oh zo brave gewillige vierbenigen.

De paarden zien de pennymeisjes al staan, laarsjes en rijbroekjes aan. Klaar om met hun hakjes vanmiddag in hun buiken te porren, hopelijk net daar waar het jeukt. Met een beetje mazzel, gaan ze op buitenrit en valt er tussen het geruk aan de teugels door, nog wat gras te kanen.

Ach de penny meisjes vinden het allemaal prachtig, dat hobbyhorsing. Het leven is deze week waarachtig een ponykamp. Paardepraat alom; 'ik hoop dat ik op Milka mag, nee joh doe mij maar Happy. Alles beter dan Loco, die is niet helemaal loco.' Als het beestje maar een naam heeft?! Opmerkelijk blijkt 'Smoky' de ros van een kettingrookster en 'Lancelot' een koele kikker, hoog in rang en gerespecteerd. 'Catch me' laat zich moeilijk vangen en 'Snowy' is verrassend wit. Originaliteit siert de baasjes.

Niet enkel de kudde paarden laat van zich horen op de farm. Op de shovel leunt een ietwat (over)gewichtige man. Hij houdt met een sjekkie in z'n mondhoek een betoog over het paardenbrein. Om een paard te laten doen wat jij wil, moet je denken als een paard. Ah begrepen: 'act like a horse, think like a horse, be a horse.' Het stokpaard kan weer van zolder, klik klak hop galop.

In een kudde paarden heerst blijkbaar een zekere rangorde, met complexe sociale structuren. Alles draait om de onderlinge relaties. Dominantie wordt 1 op 1 uitgevochten, wedijverend om het recht van de sterkste. Degene die luistert, en de ander die graag wordt gehoord, vinden elkaar al snel. Diepe vriendschappen onder paarden zijn niet ongewoon.

Deze edele dieren zijn al geruime tijd onze wijze leermeesters, dragen al eeuwen onze zware lasten. Niet voor niets worden ze meer en meer ingezet bij coaching en therapie. Zouden paardenmensen, daarom zo van paarden houden? Altijd een gedragstherapeut bij de hand, die hen een spiegel voorhoudt? Een elegant dier met twee grote luisterende oren en vriendelijke ogen, bereid om een boel onnozel gehinnik aan te horen, zonder weerwoord? Het dier, dat wordt gekoesterd en betutteld als een dierbaar kind; tegelijkertijd onderworpen en bereden, gebroken en gedomineerd. Twee uitersten komen samen in de cavalerist. 

Zo lijken de paardenmensen, het advies van de sjofel(ige) man onbewust te hebben opgevolgd. Veel kuddegedrag van de paarden is geïnternaliseerd. Ook in deze kudde zijn er complexe sociale structuren te ontdekken en wordt er continu gewedijverd en gehinnikt om een plaatsje hoger in de rangorde. Gesteigerd wordt er bij tegendruk en gebokt bij inspanning. De sporen in andermans flanken en hier en daar een hap in een dij. Hier houden echter de uitersten elkaar niet in evenwicht...

Onverwacht vindt een hengstenbal plaats. De merries zwaaien met hun staarten en tonen hun achterste, het vel strak gespannen. Hengst Hercules is een week te gast. Slank en groot, rijst hij boven iedereen uit, verstoord de vaste rangorde. Merries pak je kans, die vreemdeling zou zomaar voor wat genetische differentiatie kunnen zorgen in het achterland, berijden dus die knol.

Zo lijkt de natuur ons voor te spiegelen, dat wij ondanks duizenden jaren evolutie en digitale ontwikkeling; in de basis nog zeer dichtbij het dierenrijk staan. Overheersen en misleiden onze dierlijke instincten vaak onbewust ons zo slimme bewustzijn. Laten we ons daarom zo graag omringen door verschillende trouwe viervoeters?

Die ons laten voelen als echte cowboys & cowgirls. Hoog in het zadel, schommelend op de regelmatige tred. Ons weer verbonden laten voelen, daarbij harmonie laten ervaren tussen mens en dier. Dravend door de velden, galopperend over bospaden, diep het dal in van Val Mora. Weer tot nomaden vervloeien, versmelten met het rotsachtige maanlandschap. Daar waar marmotten uit hun holen racen, koeien ongestoord grazen en de herten zonnen op de vlaktes van Juf Plaun.

Foto's Unterengadin regio Scuol