Slot....akkoord?

Hijskranen steken boven onaffe appartementencomplexen uit. Werpen een schaduw op de glooiende vergezichten. Steigers en veel bedrijvigheid rondom dragende pijlers grijs beton. Er wordt overal hard aan de weg getimmerd in het grauwe januariweer. De eerste week van het jaar moeten we er weer op volle kracht er tegenaan. Wat geweest is, uit het geheugen verbannen, geen tijd voor een blik over de schouder. Reflectie is voor de bouwlamp. Nieuw jaar, nieuwe doelen, nieuw beton, nieuw leven… Zal het begin net zo goed als het einde zijn?

In het buitengewoon mooie Gental. Daar kon je nog leven van de lucht. Je voeden met rijkelijke kosmos. De geest verruimen. Toen was het misschien wel de laatste mooie dag van het jaar, voor koning winter ieder de toegang ontzegde. Een serene rust, dampige velden in de late herfstzon, die de overgebleven lariksen met gouden aureolen omringden. Een moment van stilte en sereniteit als je blik over het uitgestrekte landschap gleed. Dit was het slot, akkoord?  Zal het einde net zo goed zijn als de start?

De herinnering ligt altijd ergens opgeslagen in het lichaam. Latent aanwezig, in ruste gedijend tot deze plotsklaps geactiveerd wordt, zich ongevraagd aan het netvlies opdringt. Altijd intenser gekleurd, dan de realiteit.

Hollen we dit jaar weer onze benen uit het vege lijf of gaan we het nu voor de 25ste keer echt anders doen. Hop, op de fiets naar de winkel, regenpak aan, denk aan het milieu.  

De boodschappenkar enkel gevuld met biologische voedingsmiddelen, voorzien van nutriscore A. De avocado’s worden alvast tot guacamole geperst in de overvolle fietstas. De sinaasappels rollen over straat, wanneer de plastic tas aan het stuur openscheurt. We geven niet op, we zijn immers net gestart. Dit is pas het begin.

De overgang is groot, in de knusse huiskamer is het warm, bijna te warm. Zwartwit foto’s van de Gasterij pretenderen een lang en eenvoudig bestaan onderaan de Sertigpas. Slechts vier andere bezoekers hebben eveneens de kou getrotseerd. Warmen zich na een lange wandeling, met goedgevulde groentesoep bij Lionel Richies ‘dancing on the ceiling’. Handschoenen op kachel, smeltwater drupt op de houten vloer. Ze spreken over het gezin met de 20 kinderen, andere tijden. Buiten is de natuur in winterslaap gegaan.

Haar muts raakt zijn oor bij het afscheid, een ijzige wind laat de lange jas klapperen. De zon staat al laag, in dit seizoen is daglicht spaarzaam. Daar draaft de boer op z’n paard over de besneeuwde landweg, twee honden rennen spelend vooruit. Een moment van tijdloosheid.

Na vijf dagen ging het alweer mis. Het bezoek van de drie koningen staat voor drie roze koeken, ondanks voorgenomen rantsoen. Oké, wel de andere 4 dagen niet gesnoept, dat is altijd nog één koek winst dit jaar.

Een tandje erbij op de crosstrainer, zwetend en hijgend dat logge lichaam over de clinch jagen, bestraffen voor z’n eeuwige aanwezige behoeften, zelfs in het nieuwe jaar.  De buurman heeft zich voor deze gelegenheid in kleurig nauwsluitend lycra gestoken. Het nylon laat zijn exorbitante lichaamsvormen goed uitkomen. Driest hollend op de loopband, komt hij geen meter vooruit. Zullen we het dit jaar dan eens echt anders doen?

Het ijskoude water van de Inn stroomt ongehinderd voort. Twijgen buigen diep door, voorzien van een ferme laag wit kristal. Uit het winterwoud glijden twee mannen ritmisch de sneeuw bedekte vlakte op. Al keuvelend verdwijnen ze langzaam uit het zicht. Omringd door scherp getande rotsformaties, dichte naaldbossen en afgevlakte bergkammen. Motta Naluns baadt in het zonlicht, verschillende tinten wit en blauw dwalen over ongepolijste toppen. Ongeschonden schoonheid, altijd beschikbaar, voor iedereen.

‘Ohmmm Ohmmm Ohmmmm Shanti…’ Denk aan de ademhaling; niet vergeten, in én uit, én vooral ontspannen. Wel in kleermakerszit, nee niet met een kromme rug.

Na een hectische dag, net op tijd voor de ontspanningsyoga. Thuis nog snel een paar happen ongezoete linzensalade naar binnen kunnen proppen. Een veelbelovend begin van de life-work balans, stress reducerende voornemens voor het komende jaar.

De sluitspier knijpt ineens ongecontroleerd samen, gevolgd door een fluitende toon. Vloeit meesterlijk samen met de laatste Ooohm shanti van de Shavasana slotontspanning.

Mr. anus heeft z’n gevoel voor humor in het nieuwe jaar nog niet verloren en tot slot toch nog wat ontspanning gebracht.

Op weg naar huis hangt de maan als een sikkel aan de hemel. Ondanks de donkerte zijn de vormen van het uitgestrekte landschap goed te onderscheiden. De schakeringen van donkerte creëren een vredige stemming.  Dik ingepakt, wolkjes ademend, de kou prikkelt. Schoenen knarsen in de verse sneeuw. Een diepe ademteug, frisse lucht stroomt. Voor even de ogen sluiten en aanwezig zijn, zonder begin of einde, zonder beter of minder, zonder doelen, hier & nu.

Foto's: Gental en Isenthal

Foto's Sertigpas Davos Scuol