Lente instinct

De natuur explodeert en schudt haar wintervacht van zich af. De winterslaap is uit en zoals een rups rust en rijpt, geduldig wacht op haar ‘moment of fame’, haar metamorfose; zo ontpopt de hele natuur na haar winterslaap ineens tot een oogverblindende kleurige, fleurige en geurige vlinder. Tot in detail weet elk organisme wat te doen, elke cel voorgeprogrammeerd om bij te dragen aan het grote geheel. Op macroniveau duiken overal felle frisse kleuren op, de fotosynthese floreert. Elke boom en bloem heeft haar eigen bloeiwijze en lokt een aanzwellende ritmisch zoemende paringsdans uit, door met haar uitdossing bij de bijtjes in de smaak te vallen. Op microniveau is elke cel voorgeprogrammeerd om op het juiste moment te pieken. Dichterbij perfectie komt het niet. Een genot om naar dit ‘Wunder der Natur’ te kijken.

Terwijl wij krampachtig veel energie verspillen aan het vormgeven van ‘het perfecte leven’, deze aan elkaar tonen op Instagram, blijken alle andere organismen op onze planeet deze perfectie al van nature te bezitten. Toch ergens een systeemfoutje of een overmutatie ontstaan bij de Homo Sapiens Moderna? Is de evolutie doorgeslagen?

Na de winter kruipt ook onze soort weer uit z’n hol, dartelt door het verse gras, en strekt zich met ontblote huid verlangend uit naar de eerste warme zonnestralen. Groepjes afritsbroeken staan in het lange voorjaarsgras aan struiken te trekken. Grote zakken worden onder geroezemoes met bessen en cranberries gevuld; een stukje jagers/verzamelaarsinstinct bewaard gebleven.

Grassprieten kietelen tussen tenen, ‘ooh en aah’ kreten, blote voeten stevig op de bodem. Met de Birkenstocksandalen wegzakken in een verse koeievlaai, dat is pas echt aarden en voelen dat je leeft.

Tussen de bloemenvelden en bloeiende fruitbomen door, valt totaal willekeurig vluchtgedrag op. Klein en groot, jong en oud, lange stelten en korte pootjes, iedereen blijkt in deze periode ergens voor op de loop en rent als een dolle hond hijgend, zwetend en puffend heen en weer. Naast de altijd dreigende klimaatverandering, blijkt acuut gevaar afwezig. Wat een nutteloze verspilling van de zorgvuldig opgebouwde energievoorraad gedurende de winter, ons instinct duidelijk ontregeld.

De sneeuw voor de zon dit jaar al vroeg verdwenen en daardoor veel bergpaden alweer begaanbaar. De eerste wandeltoeristen arriveren. Het is niet moeilijk ze te herkennen, in compleet tenue. Let vooral op schutkleuren (kaki) in combinatie met peperdure schone wandelschoenen, dat zijn ze. Bergwandelen is namelijk niet gewoon wandelen over een bospad, waarbij één of andere route met kleuternaam als ‘kabouterkijkpad’ gevolgd wordt. Nee, het suffe wandelimago opgepoetst tot iets avontuurlijks, waarmee bij terugkomst indruk gemaakt kan worden op het andere geslacht. Zeker nu het paringsseizoen weer gestart is, kan een beetje extra overdrijven geen kwaad. Bereid je daarom voor op ‘adventurous hiken’. Er wordt geen pad, maar een ‘trail’ gevolgd, alsof je aan het spoorzoeken bent. Op zoek gaan naar het beestachtige in jezelf en wie weet wordt er vanzelf wat verloren instinct aangewakkerd. Desalniettemin schakelen we zoveel mogelijk zintuigen uit, en nemen de GPS en smartphone mee om niet te verdwalen. Waarop voorafgaand alle mogelijke lawine- en weerapps drie maal zijn gecheckt, én er alvast een hotspot op de bergtop is geïnstalleerd om de finish- of topfoto direct te kunnen delen.

Na Klar, Looss gehtst! Ho stop, nog één detail, de ‘trailname’. Zonder zelfbedachte geschikte trailname zou je zomaar het onheil van de berggoden Jungfrau & Eiger over je af kunnen roepen, dat vraagt natuurlijk om desastreuze gevolgen.

Je alterbergwandelego benodigt een trailname. Wees hiervoor creatief en laat bijvoorbeeld speciale kwaliteiten daarin doorklinken zoals: Bob alias ‘de boomstronkvreter’ of Anna alias ‘de Jungfraumaagd’. Verover zo direct een prominente positie in jouw wandelgroep of hiketeam. Overweeg voor vertrek tot slot nog een 10-daagse cursus bergstoklopen of ‘hiken met aardstralen’ en er kan echt niets meer mis gaan.

Nu kan dan eindelijk het avontuur beginnen: uitrusting aan, trailnaamplaatje op, maar vooral ook niet vergeten af en toe op te kijken van je GPS-tracker, en gewoon te genieten van ‘das Wunder der Natur.’

Foto's: Gimmelwald, Lauterbrunnen

Brienzersee

Stanserhorn

Foto's: Bauen, Vierwaldstättensee